Mooie Meisje

Jaren geleden, ik was nog jong, slank en sexy. Eigenlijk zoals nu, maar dan ietsje ouder. Ik liep met mijn toenmalige schoonmoeder, die al op leeftijd was, langs een bouwplaats. Er werd naar me geroepen en gefloten. Ik stak mijn neus in de wind en zei arrogant tegen mijn schoonmoeder: ‘Ik vind dat altijd zo vervelend!’ ‘Weet je wat pas vervelend is?’ antwoordde ze, ‘als ze het nooit meer wat roepen!’ En ze had gelijk! Vanaf die dag, stak ik misschien nog wel mijn neus in de wind, maar dacht altijd stiekem: ‘ze roepen nog steeds!’

Jaren later fietste een man mij voorbij, keek me aan en zei: ‘Je ziet er goed uit!’ Ik gaf hem een charmante glimlach, hij keek nog een keer om en zei: ‘Ben je nog vrijgezel?’ Nee was mijn antwoord. ‘Heel jammer’, riep hij nog en fietste door. Nou zat ik in die tijd in de nadagen van mijn huwelijk, dus ik kon wel een compliment gebruiken. Thuis kreeg ik die al lang niet meer. Deze fietser maakte mijn dag goed, wat zeg ik, eigenlijk mijn hele maand!

Tegenwoordig valt dit onder de noemer seksuele straatintimidatie en is verboden in Rotterdam. Voor een deel zit daar wat in, want er zijn ook andere verhalen. Zo stond ik ooit op een vroege maandagochtend bij de tramhalte, voelde een hand over mijn billen gaan, keek om en achter me stond een man enorm aan zijn penis te trekken. Ik schrok me rot, schold hem uit en dankte God dat de tram eraan kwam. Helaas heeft iedere vrouw wel een vorm van een #metoo verhaal. De mijne was de baas bij één van mijn eerste baantjes, die maar bleef zeuren dat hij met me uit eten wilde. Verlegen als ik toen was, kon ik uiteindelijk niets anders uitbrengen dan: ‘dat vindt mijn vriend niet goed.’ Waarop hij antwoordde: ‘Dan zeg je toch dat je moet overwerken, ik betaal je wel!’ Hij stond altijd net iets te dicht achter me, altijd de deur dicht als ik in zijn kantoor was. Ik werd doodzenuwachtig van deze man. Kijk, deze laatste 2 griezels mogen ze van mij nu nog oppakken.

Het is zeker goed dat er discussie is over dit soort griezels en ergere verhalen van vrouwen. Ik geloof niet dat mijn dochters tegenwoordig, ooit zo’n baas zouden accepteren, alhoewel ik zeker weet dat deze types nog steeds bestaan. Mag ik ook even opmerken, dat alle mannen uit deze verhalen een zeer Hollands uiterlijk hadden en geen noord Afrikaans, zoals in onze gemeenteraad zo gretig wordt beweerd.

En ja, ik ben ook weleens een straatje omgelopen, omdat ik een groep mannen zag staan en er liever niet langs wilde of er langs liep en dacht niet aankijken! Dus nogmaals, goed dat we er tegenwoordig iets aan doen en er in ieder geval over praten.

Maar is het heel erg als ik geen verbod wil tegen fluiten, nastaren en naroepen met leuke opmerkingen?

Twee weken geleden: station Utrecht. Ik moest overstappen en liep even naar de rookzone. Er stonden 2 jongemannen, ze glimlachten vriendelijke, maakten een grapje. Ik moest lachen en een van hen zei: ‘Je bent een mooie meisje!’ Ik stapte vervolgens met een goed gevoel in de trein en dacht: ‘Ze roepen nog steeds!’