Rotterdamse directheid

Hippe trendsetter die ik ben, ging ik van de week met de Turk even een podcast opnemen. Dat wil zeggen,  hij onderzoekt iets voor zijn afstuderen en zei iets in de trant van: ‘Das leuk mother!’. En dan ben ik meteen om.

De podcast zou gaan over ons favoriete gespreksonderwerp: cultuurverschillen. En dan kom je natuurlijk al vrij snel bij dat, waar alle buitenlandse studenten in eerste instantie door worden afgeschrikt: Dutch Directness. Ik wist dat niet. Dacht dat het een vrij internationaal begrip was? Als iets je niet bevalt dan zeg je dat. Of zeg je het in bedekte termen. Is iemand naar de kapper geweest en het zit een beetje raar en je wil diegene niet kwetsen zeg je: ‘Apart’. Is de persoon in kwestie een goede vriend van je zeg je: ‘Is je kapper dood?’ of ‘Wanneer gaat hij verder?’ Je gaat er in ieder geval niet over liegen. Nooit geweten dat dit voor sommigen als vrij schokkend wordt ervaren.

Nou wil het geval dat ik mij tegenwoordig regelmatig buiten de stadsgrenzen van mijn stad begeef en zo ben ik er achter gekomen, dat ‘daarbuiten’ de Rotterdammers bekend staan als nogal direct. Ook nooit geweten. Mijn moeder heeft mij altijd geleerd: ‘Zeg wat je denkt, anders gaat het jeuken van binnen!’ En zo is het ook. Het is natuurlijk niet zo dat ik ongecontroleerd mensen aan het beledigen ben, maar ik ga er ook niet omheen draaien. Daar wordt niemand beter van, tenminste dat denk ik dan.

En dit alles is dus vrij Rotterdams heb ik mij laten vertellen. Pas hoorde ik waar dat mogelijk  vandaan komt. Wij hebben gewoon geen tijd voor oeverloos gelul. Na de oorlog moesten we een stad opbouwen of in de haven werken. Als je wat te zeiken had, kon je dat beter maar meteen kenbaar maken. Daarna je muil houden en je mouwen oprollen. Niet lullen maar poetsen dus. Ik hou ervan. Duidelijkheid.

Dus vraag ik me af of ik nu een beetje moet dimmen. Ik wil die arme studentenkinderen niet meteen afschrikken. Aan de andere kant is dit, naar mijn immer bescheiden mening,  cultuurtechnisch misschien wel onze beste eigenschap en kun je niet vroeg genoeg beginnen deze te omarmen. Dat is dan ook mijn missie. Rotterdamse directheid verspreiden over de wereld!

Daar gaat dus de podcast over. En over tulpen natuurlijk. Of het een beetje gelukt is? Geen idee. Het was gezellig en er was wijn. En vooral: er was duidelijkheid!

Voor zover: missie geslaagd!