Een paar weken geleden belde de moedert me enigszins in paniek op. Ze had een doos gekregen van “Zikko”. In die doos zat volgens haar een wifi. “Wat is dat nou eigenlijk precies een wifi?” En of ze met een wifi dan ook haar boodschappen kon bestellen?
Jaren terug hebben wij getracht haar digitaal te maken. De leukste, toen nog een jaar of negen, heeft haar met engelengeduld geprobeerd uit te leggen hoe sms’en werkt. Dat is niet gelukt en toen hebben wij het maar opgegeven.
Ik chatte met “Zikko” en het bleek niet om een wifi te gaan, maar om haar nieuwe telefoonaansluiting. En bellen kan ze als de beste. Het liefst elke dag. Ze gebruikt nog een radiobode om te weten wat er op televisie is. Meestal is er niets en dat is dan fijn. Daar kun je dan lekker over klagen.
Wij kunnen niet zonder wifi, internet, social media en Netflix. Alhoewel? Op dit moment bevind ik mij op een niet toeristisch Grieks eiland. Hier wordt de gemiddelde bewoner 90 jaar of ouder. En ik snap wel hoe dat kan: er is hier geen stress en weinig wifi.
Het eerste dat ik deed toen ik in het hotel aankwam (en ik weet zeker dat iedere rechtgeaarde toerist hetzelfde doet) is vragen naar de wificode. Zeker omdat ik al had gemerkt dat mijn internet niet geweldig werkt hier tussen bergen, golven en geiten. Echter de wifi is hier niet optimaal. Zeg maar kut. Soms werkt het prima, soms totaal niet. Dan moet je in de lobby gaan zitten om je selfies met de rest van de wereld te delen.
Een vriend van me (waar ik dagelijks mee app omdat we altijd op hilarische wijze ons leven en dat van anderen beschouwen) zei: “Doe jezelf een lol, ga dat dorp in en besteed tien minuten van je leven aan het kopen van een Griekse simkaart. 4G en je bent van alles af!” Hij had een punt. Maar ik zei hem: “Je gaat me natuurlijk keihard uitlachen en zeggen dat ik op je moeder lijk, maar ik vind het wel lekker zo, in het kader van vakantie.”
Het heeft wel wat. Als ik ’s morgens wakker word en ik heb geen berichten, dan weet ik dat het ligt aan de wifi en niet aan mijn populariteit. Pas in de ontbijtzaal komt alles binnen. Alle berichten tijdens de koffie, de Griekse yoghurt en het fruit. En dat is fijn. Tijdens het ontbijt zijn de verkering en ik toch niet zo spraakzaam.
Dus eigenlijk is de moedert zo gek nog niet. Doof wel maar dat is een ander verhaal! Ze is al oud en ik verwacht dat ze ook wel 90 jaar of ouder wordt. Misschien komt dat wel omdat ze haar leven slijt zonder een wifi. Het bevalt me wel zo voor een week of twee. Maar als ik straks thuiskom en de wifi ligt er onverhoopt uit, bel ik natuurlijk meteen met “Zikko”.
Kooren op de molen 