Flauw

De afgelopen week deden de eerstgeborene, de leukste en ik een Ardennenoffensief. Dat deden we helemaal zelf. We hadden zelf iets geboekt, reden er zelf heen (met hulp van Tante Google uiteraard) en hebben ons daar geheel zelfstandig enorm vermaakt. We hadden zelfs een draagbare barbecue bij ons, die we helemaal zelf in elkaar hebben gezet. Weliswaar waren er enkele onderdelen over, maar hij werkte verder prima.

We zijn al jaren een onafhankelijke drie-eenheid en dat is meestal geheel tot wederzijds genoegen. Er ontstaan weleens discussies, vooral waar het ons richtingsgevoel betreft. Zo kunnen mensen in Praag of Krakau ons vast nog herinneren als die drie vrouwen die stonden te schreeuwen op een plein, omdat we allemaal beter wisten welke kant we op moesten.

Nou keken we tijdens dit offensief een hele oude Hitchcock film. Altijd fijn. Heel opvallend was, dat de vrouw in deze film regelmatig flauwviel. Van het een op het andere moment. En natuurlijk steeds heel stijlvol. Zodanig, dat ze prachtig midden in haar avondjurk lag. En op het moment dat ze het echt niet meer trok, kwam de dokter en kreeg ze een spuitje, waardoor ze heerlijk twee dagen kon slapen. Dat deed haar goed, dat zag je meteen, omdat ze oogverblindend wakker werd.

Dus vraag ik mij af wat er is gebeurd met het flauwvallen van de dames? Ondanks dat ik het natuurlijk heel goed kan allemaal, zou het toch soms heerlijk zijn om eens even lekker flauw te vallen. Wel eerst even oefenen natuurlijk en goed kijken waar en wanneer je het doet. Het moet er natuurlijk wel een beetje mooi en vooral ook dramatisch uitzien. Met mensen in de buurt natuurlijk, zodat je veel aandacht en medeleven krijgt en het probleem daarna meteen is opgelost.

Het lijkt me vooral op het werk zo lekker. Als je het allemaal even niet meer trekt of gewoon als de vergadering oersaai is, lekker even mooi flauwvallen. Breekt zo lekker de week. De vrouw in de film werkte niet. Leefde van de toelage van haar ouders, vulde haar dagen met het schikken van de bloemen, paardrijden en voor iedere maaltijd het wisselen van jurk.

Ik denk dat de kunst van het dramatisch flauwvallen van de aardbodem is verdwenen toen vrouwen zelfstandig werden. Ik pleit bij deze voor het opnieuw omarmen van deze kunst. Ik zie mogelijkheden. Er is vast nog geen dag van het flauwvallen. Ik kan alles zelf en dat heb ik er tot vervelens toe bij mijn dochters ingestampt. En dat is prima. Dat laten we zo. Alleen zo af en toe dramatisch flauwvallen. Lijkt me heerlijk! Ik ga vast oefenen!