Op vakantie met een Boomer

We stonden in de rij om in the checken. Ik stond daar prima. Tijd zat! We waren ruim vier uur van tevoren op het vliegveld gearriveerd. Wij hadden zes keer het informatiebord gecheckt om uit te vogelen bij welke balie we moesten zijn. Toch twijfelde hij, ietwat gespannen, of we wel goed stonden. Bij de rij naast ons stond al wel iets op het bord.
‘Bagaj Teslim!’
‘Welke bestemming zou dat zijn?’
Ik moest ook even twee keer kijken, maar zag toen de Engelse vertaling van deze bestemming.
‘Dat is de luggage drop off, schat.’

Iets later bij de douane.
‘Die ander rij gaat sneller.’
‘Wat maken die twee minuten nou uit?’
‘Kom’
En weg is hij. Ik loop er maar achteraan. Op sommige momenten is het beter om gewoon volgzaam te zijn.

Voordat we weggingen had hij uitgebreid met de ANWB gebeld, nadat hij eerst twee dagen lang alle opties grondig had onderzocht. Het ging om een doorlopende reisverzekering. Hij had een zeer geanimeerd gesprek met de mevrouw van de ANWB. Trots vertelde hij haar dat hij al zeven jaar een relatie had, maar dat hij niet met zijn verkering op hetzelfde adres woonde. Of we dan toch een gezamenlijke reisverzekering konden afsluiten? Mevrouw ANWB vond het geen enkel probleem. En dus zijn we nu officieel een ANWB-echtpaar! Dichter bij een huwelijk dan dit komt het niet.

Het valt natuurlijk ook allemaal niet mee: een Boomer in deze verwarrende tijden. Zo is hij al zijn hele leven klant bij wat voorheen nog vertrouwd de PTT heette om er vervolgens achter te komen, dat je met hun abonnement geen internet hebt in het door jou zo geliefde vakantieland. En hoe moet je dan de boel regisseren op Facebook? Gelukkig bleek er dan toch wifi te zijn, zodat hij één van zijn andere favoriete hobby’s, praten met de locals, gelukkig via Google translate kon uitvoeren. Best slim. Wel altijd met één vinger tikken, je blijft tenslotte een Boomer.

Het zijn moeilijke tijden voor deze oude man, want zo noemt hij zich graag. En dan ook nog eens in het gezelschap van een vrouw, die alles beter denkt te weten. Maar hij zet dapper door, met zijn tablet, zijn sandalen en zijn beurs. Tenminste als hij die niet weer eens kwijt is.
Maar dat is dan weer een ander verhaal.